24 feb Samara dag op het strand

Prachtig strand. Twee loslopende paarden genieten ook van dit strand (op de achtergrond links op de foto).

Morgen om 13:00 vertrekken wij van hier naar San Jose.

23 feb Samara

Het was heet vandaag. Even naar het dorp geweest en daarna niet veel meer gedaan dan verbranden.

22 feb Van Ometepe naar Costa Rica

Het was weer vroeg opstaan (06:00) om de ferry van 09:00 te halen.

Het is goed druk met veel toeristen. Weer is wat bewolkt, toch 30 graden. Rustige overtocht
Later als wij bij de grens is het open en warm.
Vorige week zeiden wij nog dat het heet was, nu noemen we het warm. Gewenning gaat snel.
Bij de grens nemen wij afscheid van de mensen zonder paspoort, die dienen op hun nieuw paspoort in Nicaragua te wachten en zullen dan via Panama naar Nederland vliegen. Jammer dat het gebeurd is, maar dit was uiteindelijk de beste oplossing.

Aan de grens de gebruikelijke nervositeit, maar uiteindelijk gaat het toch allemaal goed. Aan de Costa Ricaanse kant hebben wij de pech dat het op dat moment erg druk is en dat wij daar lang in de rij moeten staan.

13:00 Buschauffeur Adrian staat al klaar en in een luxe kolossale bus gaan wij op weg naar onze vakantiebestemming in provincie Nicoya. Nog een stop bij een aanbevolen broodjeszaak om wat broodjes te scoren, die in de bus geconsumeerd worden. 24 mensen broodjes uit laten zoeken in een winkeltje van 4 m2 is op zich al een belevenis.

Het landschap is weelderig groen. Nog een tussenstop bij een winkel bij een koffieplantage en weer op weg.
Om 17:30 komen wij dan aan bij een luxe all-in resort Villas Playa Samara (http://www.villasplayasamara.com/index.html)

De komende 3 nachten blijven wij hier, voordat wij weer naar San Jose gaan voor 1 overnachting voor de terugreis.

Dus waarschijnlijk weinig meer te melden, dan dat wij verbrand zijn :-)

21 Ometepe

De laatste dag op dit mooie eiland met de 2 indrukwekkende vulkanen.

Vanmorgen vroeg wakker geworden en net buiten het hotel een wandelpad gelopen. Heel veel vogels en plotseling kwamen wij een groep (10 a 20 apen tegen) die luidruchtig bezig wren. Brulapen dus.

Het hotel is primitief maar prachtig gelegen aan het water.

Goed gegeten gisteravond en ook het ontbijt was prima.

Voor een rondrit op het eiland staat een doorleefde gele ouderwetse schoolbus klaar.

Eerst gaan wij naar "Museo El Ceibo" 

Veel oude voorwerpen die op het eiland overal gevonden worden. O.a. petrogliefen (die komen wij later nog tegen). Eerst 1 kleur dan meerdere kleuren. Van 8000 jaar voor Christus tot 1850.

Dan koffie (wat nogal lang duurt) en dan weer hots-knots in de bus om een lunch in hotel "Villa Paraiso" in Playo Santo Domingo.

En weer in de bus op weg naar een koffieplantage. Weinig indrukwekkend, omdat de inlandse gids eigenlijk niets zegt en wij lopen wat rond. Pas later als wij met handen en voeten iets aan hem vragen komen wij wat meer te weten.

Maar al die bezoeken vergen veel tijd en het programma komt onder druk. Een deel wil wandelen, anderen willen zwemmen. De oplossing is een bezoek aan Ojo de Agua.

Daar kunnen mensen zwemmen en de anderen kunnen rondwandelen. Helaas geen rondwandeling kunnen vinden.

Tegen 18:00 terug in hotel.

Vanavond eten wij buiten de deur. En morgen verlaten wij al weer Nicaragua. De mensen zonder paspoort moeten wij achterlaten, die dienen direct (na ontvangst van hun tijdelijk paspoort via Panama naar Amsterdam te vliegen).

20 febr van Granada naar Ometepe

Vandaag moesten wij extra vroeg op. Dit keer niet omdat wij vroeg moesten vertrekken, maar omdat het ontbijt uitserveren lang duurt.
Om 08:30 alles klaar en gepakt in de bus.
Een relatief kort ritje naar San Jorge aan het meer van Nicaragua om daar de ferry te nemen naar het eiland met de vulkanen Conception en Maderas.
Aan boord werd druk gesmeerd met zonnecreme. Volledig overbodig (dacht ik).
Na een uurtje varen kwamen wij aan bij de haven van Ometepe.

Dan eerst een bakje koffie in het dorp en dan gepakt in 2 kleine busjes met de bagage op het dak.
Een rit van 1,5 uur naar een restaurant op het einde van hotse-knotse weg van een paar kilometer. Idyllisch aan het strand gelegen.
Het zicht op vulkaan Conception is heel mooi.

En dan weer terug naar het hotel Fines Venecia 
Een leuk hotelletje aan het strand. Nog net op tijd om de zonsondergang te zien.

En .... o ja, stevig verbrand in deze hitte.


Morgen een rondrit op dit mooie groene eiland.

19 febr Granada

Vanmorgen begonnen met zingen voor een jarige.

Daarna moest de reisleiding nog wat zaken regelen voor de terugtocht van de mensen met noodpaspoort.

Daardoor werden we vrijgelaten om Granada zelf te verkennen.

Ons hotel La Mar Dulce is klein en alle kamers zijn door de groep bezet.

Het hotel ligt dicht bij het centrum, dus lopend kregen wij al een aardige indruk van de plaats.

Het is momenteel de week van het gedicht/literatuur en het is druk. In het centrum treden dichters op en overal standjes waar (tweedehands) boeken te koop worden aangeboden.

Wij bezoeken het centrum met de markt en bekijken de kathedraal.

Als wij later ergens koffie gaan drinken krijgen wij de tip om bij een stalletje te gaan kijken, want daar lag een fotoboek van Nicaragua. Inderdaad hebben wij geluk en kunnen een prachtig Engelstalig fotoboek van Nicaragua scoren.

Het is bloedheet. De lunch wordt in een net restaurant genuttigd en is dit keer een belegd broodje. Wel lekker om eens een keer niet warm te eten.

Na de lunch hebben wij nog een paar uur, voordat wij per koetsje naar het Meer van Nicaragua gebracht worden voor een rondvaart op het meer voor een tocht langs veel kleine eilandjes. Ontelbare vogels zien wij en prompt om 18:00 kunnen wij een zonondergang meemaken op het meer.

Morgen naar Ometepe eiland voor 2 nachten.

18 febr van Managua naar Granada

In Nicaragua is er geen Nederlandse ambassade. Er is een consult, maar die was de afgelopen dagen wegens een sterfgeval niet aanwezig. Vandaag zou hij aanwezig zijn. In de morgen zijn de reisbegeleiders en de mensen zonder paspoort naar de consult gegaan om te kijken wat er geregeld kon worden.
De groep zelf bleef achter in het hotel bij het zwembad.
Spannende tijden: zou het lukken.
Rond 12:00 uur kwamen ze terug. Er waren nog meer complicaties, want een systeem in Costa Rica werkte met een nieuw computersysteem en dat zou nog wel een maand duren. De papieren die in de afgelopen dagen samen met de stempels verzameld waren, waren gelukkig wel in orde. Uiteindelijk is er een nooddocument aangevraagd via Chili. Het probleem met een nooddocument is dat je maar 1 land kunt uitreizen. En uitreizen naar Costa Rica, dan inreizen naar USA, dan uitreizen USA is onmogelijk. Dus er wordt nu een route bedacht om vanuit Nicaragua via een transit overstap in Panama naar Schiphol gereis kan worden. Een sneue gedoe voor de getroffen mensen. En heel veel geregel om dat te arrangeren.

Door het oponthoud wordt de lunch overgeslagen en wordt bij een benzinestation een aantal broodjes genuttigd om toch zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Het blijkt een bijzonder reis te worden. Een virusinfectie waart rond. Verschillende mensen buikloop en koorts.
In de loop van de dag knappen de meeste mensen gelukkig op.

Onderweg naar de vulkaan zien wij de nationale vogel van Nicaragua. De Guardabarranco.

Boven bij de vulkaan Masaya kunnen wij een blik werpen in de krater. Indrukwekkend. De bodem is door de opstijgende zwaveldampen niet te zien.

Na afloop in het museum de verschillende vormen van vulkanen en ontstaan gezien.

De volgende stop is Laguna de Apoya.

Een diep en groot kratermeer.Op bepaalde punten is het meer 200 meter diep.

Daarna op weg naar Katarina, waar planten gekweekt worden en keramiek verkocht wordt. Wij bezoeken een pottenbakkerij.

Daarna naar ons hotel in Granada.

Nog wat informatie over Nicaragua.

80% van de mensen moet leven van minder dan $2 per dag (ter vergelijking In Costa Rica is het uurloon $2). Er is erg veel armoede en werkeloosheid. Kinderen krijgen te weinig onderwijs.

17 feb Managua eten

Tijdens het eten entertainment
Live muziek tijdens het eten

17 februari Managua tv interview. The making of ...

Tijdens onze rondleiding stuitten wij op een filmploeg, die ons interviewde hoe wij het vonden.

17 feb van Leon naar Managua

De mensen waarvan hun tas met paspoorten was gestolen moesten vanmorgen op weg om alle papperassen in orde te maken. Dus die vertrokken al vroeg naar het politiebureau, in de plaats waar het gebeurd was. Later hoorden wij hoe het hun daar verging. Eerst moest het hele verhaal weer eens een keer verteld worden en opnieuw werd het allemaal ingetikt op de computer. En tijdens het intikken gaven de agenten te kennen dat ze toch wel graag een bakje koffie wilden en dat ze daar ook graag een gebakje er bij wilden en een sigaretje was ook nooit weg. Uiteindelijk was het verslag compleet, maar helaas de stempel was niet aanwezig in de plaats, dus met die papieren naar het politie in Leon voor het stempeltje. Al met al waren ze dus 4 uur bezig en troffen wij ze weer bij de lunch.

Onze dag stond in het teken van de revolutie(s).
Een lokale gids vertelde boeiend over de grote kathedraal van Leon en hij toonde ons de plekken waren beroemde mensen begraven lagen. Op het einde mochten wij de toren beklimmen en konden wij over de koepel lopen naar een daar tegenoverliggende torentje, waar wij een schitterend uitzicht hadden over Leon.
De stadswandeling ging verder. In Leon zijn er bloedige gevechten geweest tussen studenten en het leger., waar heel veel mensen zijn omgekomen. Een grote muurschilderij op de plaats waar dat gebeurde liet zien wat zich daar afgespeeld had. In het nabij gelegen oorlogsmuseum getuigden foto's van deze roerige tijden.
Wat triestmakend is, dat het altijd begint met een opstand uit idealisme maar zodra dan de mensen aan de macht komen, dan proeft men aan de macht en aan het geld en dan gaat het mis. President Ortega heeft aangegeven dat hij bij de 10 rijkste mensen van de wereld wil behoren!
En ondertussen is het gemiddeld inkomen in Nicaragua $ 600 per jaar. Er is wel onderwijs, waar kinderen in schooluniform geacht worden aan te treden, maar hebben de mensen geen geld om een schooluniform aan te schaffen. Triest.

Na de lunch waar de groep weer compleet was, gingen wij op weg naar Managua. Onderweg een korte tussenstop bij een plek waar stenen gemaakt werden. Klei in vormen  en dan drogen.

In Managua kregen wij weer een lokale gids, waar weer verteld werd over de roerige tijden die zich hier afgespeeld hebben. Eerst was Leon de hoofdstad, toen Granada en nu Managua. De stad zelf oogt wat mondainer en bestaat uit 2 delen. 1 Deel is het oude Managua, wat door diverse aardbevingen tot de grond toe afgebroken was en het nieuwe Managua, wat westelijk van de stad ontstaan is. Een grote krater met water op een heuvel boven een berg, waar vroeger het paleis van Samoza stond, laat goed de impact van de aardbevingen zien.

En op de berg troffen wij een cameraploeg, die het wel heel interessant vond om ons te interviewen.

Als het goed is wordt het later uitgezonden. Zodra ik het ergens ontdek, zal ik het delen.

Verder weer met de rondleiding. De stad zelf profiteert heftig van zijn vriendschap met Taiwan. Dat land investeert veel in Nicaragua. En dat kun je zien. Bij het vallen van de avond gaan over een soort feestverlichting aan. Kerstsfeer. Vreemd.

's Avonds uit eten in de stad. Een soort tapastent met goed eten en een gitarist die ons even komt vermaken. Nu bij het zwembad met nog een pilsje en goed WiFi internet.

Morgen meer. Dan vertrekken wij al weer naar Granada.

16 feb Leon

Wij mochten wat meer uitslapen. Om 09:00 stond de bus voor de deur, die ons bracht naar Poneloya.

Daar zouden wij een excursie in het natuurreservaat hebben.

Het was heet. Onderweg werden wij wat opgehouden door een plaatselijk toertocht. Een aantal enthousiaste wielrenners trotseerden de warmte om bergje op bergje af te gaan doen. Na 100 meter passeerden wij de eerste afvaller. Inderdaad een ondoenlijke zaak bij deze hitte.

Aangekomen bij onze bestemming bleek dat de boten met afdak er niet meer waren. Het zou een boottocht in de open zon worden. En omdat het eb was, moesten wij eerst de nodige meters afleggen om bij zo'n open boot te komen.

Met 3 boten voerden wij door een mangrove woud. Prachtig. Veel vogels, een krokodil (kleintjes dit keer) en warempel ook 2 x een ijsvogel. Prachtige tocht. Onderweg nog even gepauseerd bij een idyllisch strandje. Bloedheet 40 graden. Stille Oceaan dus zeesterren (Estrellas de mar).

Na afloop weer terug naar het restaurant waar de maaltijd al klaar stond. Gebakken vis, garnalen in curry of kip. Heerlijk. Een ontspannen tijd met nagenieten van de mooie tocht.

EN TOEN .....

Weet iemand waar mijn videocamera is?

Ik heb hem hier neergezet in mijn tas en ik zie hem niet meer.

Overal gezocht maar niet gevonden. Het restaurant had sinds 1 week een video systeem en een aantal mensen waren al opgevallen dat ze ronddrentelden. Bij het terugkijken van de video bleek dat er 3 mensen rondgelopen hadden en dat de vrouw in het gezelschap de videotas gestolen had. Dat was nog niet zo erg. Wat het erger maakte was dat in diezelfde tas ook de paspoorten zaten. En nu zitten wij met een probleem, dat er in Nicaragua geen ambassade is en dat het zonder paspoort niet mogelijk is om weer terug naar Costa Rica te komen.

Politie er bij. Wij werden ondertussen maar weer terug gestuurd naar het hotel en de politie heeft rapport opgemaakt, aan de hand van de beelden. Echt kloten, want nu moet er iets georganiseerd worden voor de mensen zonder paspoort.

Morgen gaan zij met de reisleider naar Granada, om te kijken of er een tijdelijk paspoort te regelen valt. De groep gaat verder met een andere reisleider naar Managua.

Vanavond in een restaurant buiten de stad gegeten. Eten was prima en snel geserveerd. Na afloop om de domper stemming wat te verlichten, naar een bar geweest om toch nog maar wat te gaan drinken.

MORGEN MEER, als wij in Managua zijn.

Eerst nog een stadswandeling hier en dan na de lunch naar Managua. Voor 1 nacht.

15 feb Reisdag naar Leon

Vanmorgen heel vroeg op. De eetzaal was extra vroeg geopend om de groep van ontbijt te voorzien.
Om 06:15 alles ingepakt en vroeg ontbijten. Receptie ook al vroeg open om 06:30 om af te rekenen.
Rolien wilde vroeg weg, omdat het een lange tocht is en ze ook niet weet hoe lang het gaat duren bij de douane. Het gaat voorspoedig en wij staan vroeg bij de grens.
Bij weggaan uit Costa Rica staan mensen te roepen om Colonnes te wisselen voor Cordoba's. Advies is om dat niet te doen.
Bij de Nicaraguaanse grens moeten alle paspoorten ingeleverd worden en gaan de reisbegeleiders het regelen. Er wordt geen garantie op snelle afhandeling gedaan. Het gaat voortvarend en een kwartiertje later heeft iedereen weer zijn paspoort terug met een stempel.
Er is ngeen bus te zien en vervolgens wachten wij ruim 1 uur. Wat blijkt de bus staat ergens anders en kan niet de grens over pm ons op te halen. Uiteindelijk ontmoeten wij elkaar toch en worden de koffers ingeladen. De bus is aanzienlijk kleiner en er is geen geen plek voor alle koffers, die dus in de bus zelf opgeborgen moet worden.
Het wordt een lange rit.
Wij stoppen bij een restaurant en eten voortreffelijk. Vis a la plancha en Ell een rijkgevulde vissoep.
25 Cordoba's zijn ongeveer 1 $ waard. Een pilsje kost 30 Cordoba.
Nog een stop om weer aan een strand 2 vulkanen te zien. De Conception, die nog actief is, en een uitgewerkte vulkaan Madera.
Weer in de bus. Om 18:30 komen wij bij ons hotel aan. Fijn dat het midden inde stad is. Ook een fijne kamer.
En dan met zijn allen op weg naar een restaurant om te gaan eten. Het restaurant ziet er geweldig uit. Een Ernst Hemingway achtige sfeer.
Helaas was dat het enige. De keuze van eten was heel goed. Maar de bediening doet er 1,5 uur over om uit te serveren. En eten koud. Balen.
Om 23:00 weer terug in hotel.
Morgen staat een boottocht op het programma.

14 feb Ricon de la Vieja

Een inspannend en mooie dag vandaag.
(Uiteraard) eerst vroeg op en ontbijten en toen een wandeling met de groep op de flanken van de vulkaan. Heel afwisselend landschap met veel diverse bebossing. Soms droog en cactus, soms tropisch. Maar wel droog en dor.
Op de wandeling uiteraard weer wat apen gezien, een paar bijzondere vogels en veel zwavel gesnoven van de blub-bub-modderpoels.
Een (voor sommigen) een inspannende tocht, die ruim 3 uur duur.
Daarna snel terug en een lunch, want voor de helft van de groep (13 man) staat de canopy te wachten. Anderen rusten uit of gaan naar de hotsprings.

Wij hebben besloten om het avontuur aan te gaan en doen de canopy toer.
Als je Google kijkt dan krijg je al een indruk wat dat is.
Dit korte filmpje kwam ik tegen op youtube http://www.youtube.com/watch?v=FV12tNqtvY8

Eerst worden wij in een soort tuigje/corset gehesen en een helm aangemeten. Je krijgt handschoenen met een leer middenstuk.
Dan in een pick-up truck met 3 begeleiders, naar het beginpunt. De rit er naar toe was al avontuurlijk over een hots-bots weg met een groep zenuwachtige mensen die elkaar vast moeten houden om er niet af te vallen.

Op het beginpunt krijgen wij instructie.
Voeten gekruist, rechterarm achter je hoofd, linkerhand voor je vasthouden aan de gesp, links van de kabel kijken en voeten omhoog. met je rechterhand kun je afremmen. Maar dat moet je niet te fanatiek doen, want anders hang je ergens middenin en dien je je om te draaien en dan als een aap jezelf omhoog te trekken naar het platform.
En dan ga je. Even spannend, maar dan werkelijk fantastisch om te doen.
In totaal leggen wij een circuit af van 15 kabels. De 1 na laatste is de langste van ongeveer 400 meter.
Prachtig om mee te maken.
Iedereen van de 13 mensen brengen het er heelhuids af.
Door de handschoenen is het niet mogelijk foto's te maken.
Maar de laatste 2 etappes, zijn voor het hotel en de mensen die achterbleven hebben kunnen genieten van ons kunnen en hebben wat foto's gemaakt.
Canopy toer kostte $35 per persoon, maar was het dubbel en dwars waard.

Morgen weer vroeg op voor een lange rit naar Leon in Nicaragua.
Als ik wat meer tijd heb,zal ik kijken of ik al wat foto's kan laten zien.

13 feb Op weg naar Rincon de la Vieja

San Jose ligt hoger (1100 meter). Febr is droge tijd en het zal steeds warmer worden tijdens de reis.
Om 08:00 vertrek. Geen probleem, want ieders klok is in de war en om 05:00 was iedereen wakker.
Er is een groot verschil met ons vorig bezoek aan Costa Rica. Wij rijden op een nieuw aangelegde weg. De N27 naar het westen, De weg is mooi. Er is 30 jaar over nagedacht en er is 30 jaar over gedaan om hem te bouwen.
Dwars door de bergen. Nog veel kinderziektes, want over bergen, volgezogen met water was blijkbaar te weinig nagedacht. Hellingen zijn afgedekt met vangnetten voor keien en in de berg zijn talloze pijpjes geslagen om het water uit de berg te krijgen.
Er is een stop bij de kust bij de Bahia Caldera, aan de Stille Oceaan. Kennismaking met de warmte buiten, 30 graden.
In onze bus (een enorm grote en ruime bus) is de temperatuur constant 22 graden.
Het geld vergt nogal rekenwerk. 20 Dollar is 10.000 Colones. 1 Euro is ruim 500 Colones. Een flesje water was 700 colones. En dat is dus ...... Euro.
Wij gaan nu op de beroemde Pan America Highway naar het Noorden. In Limonal is er een koffiestop bij een plek met ara's en toekans in een kooi. Slimme ondernemers, veel bussen en ook veel Nederlanders.
Het landschap is dor en weids. Heel agrarisch. Van november tot mei regent het hier niet, dus het tropisch regenwoud groen uit onze herinnering van 2007 is er niet.
Om 12:00 een lunchstop met daarna een prachtige boottocht over de Rio de Bebedero. Rustig varen in de hitte, overdekte boot. We spotten: brulapen, capucijnerapen, veel krokodillen, leguanen, allerlei reigersoorten, steltlopers, roerdompen etc.
In snel tempo weer terug en dan op weg naar onze verblijfplaats Rincon de Vieja. Onderweg nog even een stop in Liberia, voor de mensen die geld willen wisselen. We doen boodschappen bij de JUmbo (kaas).
Bij zonsondergangkomen wij aan onze lodge.
Eten, opgaven voor morgen en knorren maar.
Vandaag staat een wandeling op het programma en 's middag hebben wij ons opgegeven voor een canapy (aan een kabel door de bomen suizen).

12 feb aankomst Costa Rica

Vanmorgen zijn wij om 06:00 met de bus uit Uden vertrokken. Gelukkig was Rein wakker en belde dat er nog 2 koffers stonden. Dus via een kort lusje langs Krooder op weg naar Schiphol.
Alles ging soepel en na security check op weg naar New York. Vlucht duurde ruim 8 uur.
Alhoewel wij transfer passagiers zijn, dienen wij toch in te checken en de koffers op te halen.
Na 4 uurtjes en verschillende aanloopjes (¨Sorry, bad weather, we will wait¨). dan toch onderweg naar Costa Rica.
Gekke vlucht. Geen eten geen bier. Ja, je kunt het kopen, maar niet met dollars betalen !
Aankomst San Jose en opgevangen door onze gids van de reis, Roline.
Om 23:00 plaatselijke tijd in hotel. Hongerig, restaurant dicht. Maar gelukkig de man achter de receptie wil ons wel bier leveren.
Morgen om 08:00 vertrek naar het Noorden.