Zen: Leef in het moment, datgene wat zich nu afspeelt. Je directe materiële omgeving is niet meer belangrijk, je laat je niet meer afleiden door aardse dingen.
Japan
leefd
schaafd
scheiden
toverend
dankt medereizigers
Kees Jan Willem en Meeke Sjef en Riky Ria Rob, Yvonne en Yorrick Gert en Thea Mimoen en Ingrid Raymond en Bianca Riemke en Titia Jan en Tineke Bram en Louk
ingThere
Japan doet mij ook denken aan boek van Jerzy Kosinski, waarin hij het leven beschrijft van Chance, een man die in een gesloten wereld leeft, en waarin de tuin en de jaargetijden zijn beeld bepalen. Als hij dan in de openbare wereld komt en daar alleen maar praat over de tuin en de invloeden van jaargetijden, wordt hij beschouwd als een heel wijs man. In de gelijknamige film een superrol van Peter Sellers (zijn laatste).
Vandaag is onze vrije dag in Kyoto.
Dit wordt een verslag met veel foto's (gewoon omdat het moeilijk te kiezen is, welke foto's niet te plaatsen).
Wij hebben besloten om het wereldberoemde Miho museum te gaan bezoeken. Wij zijn blij dat 2 andere mensen in de groep ook meewillen, dat spaart aanzienlijk in de kosten. Om er te komen, dien je namelijk een aparte tour te bestellen en het ligt 1 uur rijden (via de tolweg) van Kyoto.
De eerste verrassing is 's morgens als de chauffeur zich meldt. Het is een speciale tour !
In de luxe taxibus nemen wij plaats. En in 1 uur zijn wij om 10:00 bij het museum. Wij hebben 2 uur de tijd om het museum te gaan bekijken, de tour is een halve dag tour.
Alles wat wij zien is prachtig, prachtig. Het gebouw is zo mooi en zo bijzonder gebouwd.
Het gebouw is gemaakt door Ieoh Ming Pei (van de piramide in het Parijse Louvre). Om de kunstcollectie onder te brengen werd een berg afgegraven (omdat het in een natuurpark ligt mocht er slechts een klein gebouw zichtbaar zijn). Met 100.000 vrachtwagens werd de grond afgevoerd. Het museum werd gebouwd en de grond werd er weer bovenop gedaan. 80% van het gebouw is ondergronds.
Vanaf de ingang, met de kaartverkoop, loopt een weg naar het museum. De weg met schitterende bomen die in bloei staan, gaat door een tunnel. Deze tunnel is al prachtig. geheel van roestvrij staal en heel strak.
Aan de andere kant een strakke brug over een ravijn en dan de ingang van het museum.
En dan komen wij uit in het museum. Alles is daar met driehoeken opgebouwd, wat een geweldig effect geeft. Ook qua lichtwerking.
Wij besluiten eerst de speciale tentoonstelling van Barnett Newman te bezoeken. Er is de tentoonstelling van The stations of the Cross: Lema Sabachtani (de kruisweg). Hij heeft hier 8 jaar overgedaan.
P.s. in het museum mag je geen fotos maken, dus bovenstaande foto is van Internet gehaald.
Hij was er vanaf het begin van overtuigd dat de doeken bij elkaar hoorden en gaandeweg (na de vierde statie) kwam hij er achter dat het de statieweg was. Op één of andere manier heel bijzonder en indrukwekkend.
Lema Sabachthani — why? Why did you forsake me? Why forsake me? To
what purpose? Why?
This is the Passion. This outcry of Jesus. Not the terrible walk up the Via Dolorosa, but the question that has no answer.
This overwhelming question that does not complain, makes today's talk of
alienation, as if alienation were a modern invention, an embarrassment. This question that has no answer has been with us so long — since Jesus — since Abraham — since Adam — the original question.
Lema? To what purpose — is the unanswerable question of human suffering.
Can the Passion be expressed by a series of anecdotes, by fourteen sentimental
illustrations? Do not the Stations tell of one event?
The first pilgrims walked the Via Dolorosa to identify themselves with the
original moment, not to reduce it to a pious legend; nor even to worship the story of one man and his agony, but to stand witness to the story of each man's agony; the agony that is single, constant, unrelenting, willed — world without end.
"The ones who are born are to die
Against thy will art thou formed
Against thy will art thou born
Against thy will dost thou live
Against thy will die."
Jesus surely heard these words from the "Pirke Abot", "The Wisdom of the
Fathers".
No one gets anybody's permission to be born. No one asks to live. Who can
say he has more permission than anybody else?
Barnett Newman
Een filmpje met muziek van het requiem van Mozart erbij, geeft je een gevoel van deze ervaring.
Daarna de China en Perzië afdeling en daarna de Japanse afdeling. Het is zo respectvol opgesteld met veel ruimte en prachtige uitlichting van de tentoongestelde objecten. Prachtig, prachtig.
Nog wat foto's van het museum.
Vandaag staat Nara op het programma. Het is een heel bijzondere plek met veel mooie tempels, de grootste Buddha en mooie tuinen. Op deze website zie je al dit moois gepromoot.
Het is weer heerlijk weer hier en in opperbeste stemming gaan wij al dit moois bekijken.
Eerst bezoeken wij Kasuga Taisha tempel. De weg leidt via een laan met 1800 stenen lantaarns, die gedoneerd zijn. P.s. bij de poort zie je één van de vele loslopende herten aan.
Dan komen wij aan bij de tempel zelf.
In de tempel is er een ceremonie aan de gang. 2 Fraai verklede mannen doen een soort stokgevecht met een instructeur die commando's roept. Het lijkt bijna een balletuitvoering.
Iets verderop slaag ik er in een fraaie Japanse vrouw in prachtige kleding te "schieten".
Het is wel druk, maar de plaats zelf straalt van alle kanten rust uit. Via een wederom schitterende tuin met wederom herten (let op je spullen, ze eten alles!) gaan wij naar een hoogtepunt van vandaag: de Todaj-ji. Dat bestaat uit een 200 meter lange weg met een grote zuidelijke poort waar je dan komt bij de Daibutsu-den - de hal van van de grote Boeddha.
Het is het grootste houten gebouw ter wereld, 57 bij 50,5 meter en 49 meter hoog.
In de hal staat een 15 meter hoge bronzen Boeddhabeeld. Indrukwekkend.
Na een lunch gaan wij weer terug naar het hotel.
Dat geeft ons tijd om morgen te regelen (onze vrije dag invulling) en het bijzondere station van Kyoto te gaan bekijken. Een fraai staaltje architectuur. Heel mooi om te zien.
Op de foto lijkt het net of er 3 bogen zijn, maar er is 1 boog en 2 x een weerspiegeling.
Via een roltrap ga je helemaal naar de 11 verdieping. Op de 5 verdieping staat een podium. Bij optredens zitten de mensen op de trap. Gisteravond zag ik de trap met allerlei kleine lichtjes die constant veranderden van kleur. Betoverend mooi.
Over mooi gesproken. Ik zag een fantastische lichtreclame voor iets, wat bijna een kunstwerk is.
Zo, het zit er al weer bijna op. Als alles goed is morgen nog een hoogtepunt en dan de koffer inpakken voor de terugreis.
Vandaag worden wij om 09:00 uur opgehaald voor een halve dag excursies naar diverse tempels.
Het is warm in Kyoto (24 graden) en stralend weer. En druk. Ons eerste gepland bezoek wordt na hopeloos vast staan in het verkeer geskipt en verplaatst als laatste bezoek.
Dus nu naar Nijo Castle. Dit staat op de werelderfgoedlijst.
Eerst bezoeken wij de schitterende tuin bij het kasteel.
Midden achter zie je (als je goed kijkt) de waterval. Vanaf een ander punt is het weer een prachtig gezicht.
Dan, schoentjes uit, volgen wij de gangen om het interieur te bekijken. Foto's maken is niet toegestaan. De vloer is hier zo gebouwd dat hij kraakt als er iemand overloopt, om de shogun te waarschuwen dat er iemand komt.
Dan weer in de bus en het drukke verkeer op weg naar Kinka Kuji Temple, ook wel Golden Pavilion genoemd. Het is druk met bezoekers, maar toch slaag ik er in een ongestoord plaatje te schieten van deze gouden boeddhistische tempel.
En dan uiteindelijk op weg naar ons oorspronkelijke eerste bestemming: Kiyomizu-dera Temple.
Er zijn er dus meer op de been om het te bekijken.
Heel veel Japanners en heel veel schoolkinderen. Er zijn ook mensen die speciaal voor de gelegenheid een kimono aangetrokken hebben (kun je huren) om deze plek te bezoeken.
Hier een blikje in de tempel. Overal zijn er mooie uitzichten.
Dan worden wij "losgelaten" om een lunch op te snorren. Er is weinig tijd maar wij slagen er in een eenvoudige doch voedzame maaltijd te verorberen. Bij terugkeer bij de bus, blijkt dat door de vele vertragingen, de bus niet meer beschikbaar is en wij keren per taxi's terug naar het hotel, om de rest van de dag zelf in te vullen. Wij besluiten om nog 1 tempel, die in de buurt van het hotel ligt, te gaan bekijken. Niet echt spectaculair. Dus even rusten nu.
Wat opvalt in Japan zijn de kleine, smalle en hoge autootjes die hier rondrijden.
Dit zijn zogenaamde kei-cars.
Suzuki startte al in 1993 deze trend met de lancering van de Suzuki WagonR.
Kei cars hebben een eigen kenteken. Geel nummerbord met zwarte tekens.
De voordelen zijn een lage aanschafprijs, gunstiger belasting, minder verzekeringspremie en zuiniger verbruik.
Er zijn een aantal restricties. Maximaal 3,4 meter lang, 1,48 breed en 2 meter hoog. Motor mag maximaal 47 KW zijn. De bedoeling van deze stimuleringsmaatregelen is om de mensen te bewegen gebruik te maken van dit soort auto's om de uitstoot van CO2 terug te brengen.
In sommige steden kan men alleen maar een parkeervergunning krijgen voor een kei car. Dus dat helpt ook wel om er veel te verkopen. Het schijnt evenwel dat een kei car bijna niet tweedehands te verkopen is en dat men in sommige gevallen zelfs geld toe moet geven om er van af te komen.
Ongeveer de helft van alle autoverkopen in Japan zijn kei cars.
In onderstaand filmpje gaat het over kei cars.
Op de laatste dag in Kyoto zien wij de mooiste kei-car.
Wij zijn vroeg op weg. Om 08:00 staat de bus gereed. Eerst bezoeken wij het heilig eilandje Miyajima met zijn rode drijvende poort en de bijzondere Ituskushima tempel.
Wij gaan naar de haven om de ferry te nemen naar het eilandje. Overtocht duurt 20 minuten.
Op het eiland eerst naar de tempel. Onderweg een fraai doorkijkje naar de markante rode poort.
Wij worden gewaarschuwd voor de herten die hier los rondlopen. Deze dieren hebben belangstelling voor alles wat je los bij je hebt (eten, papiertjes).
Dan komen wij aan bij de rode tempel.
Wij treffen het. Er wordt een huwelijksceremonie gedaan.
Verderop zien wij een prachtige pagode.
Voor de lunch gaan wij door de winkelstraatjes op zoek naar een restaurant. Het is (vreemd genoeg) niet druk in op het eiland. Mooi meegenomen.
En dan weer om 12:10 op de ferry om naar het meest indrukwekkende van vandaag te gaan.
De plek waar de atoombom gevallen is. Op 6 augustus 1945, om 08:15 ontplofte de atoombom boven het centrum voor Industriële Promotie. Alles werd weggevaagd. Er bleef slechts 1 gebouw nog een beetje overeind staan. Dat is de Atomic Dome genoemd. Dit is opgenomen op de Unesco Werelderfgoedlijst.
We wandelen verder naar het Peace Memorial Park en zien de bekende klok.
Iets verderop een kijk op de eeuwige vlam met op de achtergrond het museum.
En het zicht van de andere kant, waarbij je weer de Dome ziet in de verte.
Wij bezoeken het museum en zien de verschrikkelijke verwoesting die de bom veroorzaakte.
Op de website van het museum zie je meer hierover.
De rode bal stelt de atoombom voor die boven de grond tot ontploffing kwam.
Verschrikkelijke foto's van verbrande mensen. En allerlei zaken die totaal vernietigd waren. Door de hitte verdween gewoon alles. ergens staat een stoep met een zwarte vlek. Hier zat iemand die volledig weggesmolten is. De plek is wat er nog van over is. Om stil van te worden.
En dan het verhaal van het driewielertje.
Het gebeurde op 1.500 meter van het bominslag centrum. Shinichi Tetsutani (3 jaar en 11 maanden oud) reed op zijn driewielertje voor zijn huis en werd blootgesteld aan de straling en de hitte. Hij stierf dezelfde dag. Zijn vader vond dat een 3-jarige niet alleen in een graf moest liggen en begroef zijn driewielertje met hem in de tuin. In de zomer van 1985, 40 jaar later, werd zijn lijkje opgegraven en in een officieel graf begraven. Het driewielertje werd gedoneerd aan het museum.
Allemaal heel indrukwekkend. Wij kopen in het museum een boek over deze verschrikkelijke gebeurtenis.
Als ik de gids vraag of ze niet boos is op de Amerikanen, antwoordt ze dat haar moeder altijd vertelde dat ze niet boos was op de Amerikanen, maar op de oorlog.
Weer naar het station om weer met de Shinkansen naar Kyoto te gaan, voor onze laatste halteplaats.
Wij gaan naar ons hotel.
