Vandaag is onze vrije dag in Kyoto.
Dit wordt een verslag met veel foto's (gewoon omdat het moeilijk te kiezen is, welke foto's niet te plaatsen).
Wij hebben besloten om het wereldberoemde Miho museum te gaan bezoeken. Wij zijn blij dat 2 andere mensen in de groep ook meewillen, dat spaart aanzienlijk in de kosten. Om er te komen, dien je namelijk een aparte tour te bestellen en het ligt 1 uur rijden (via de tolweg) van Kyoto.
De eerste verrassing is 's morgens als de chauffeur zich meldt. Het is een speciale tour !
In de luxe taxibus nemen wij plaats. En in 1 uur zijn wij om 10:00 bij het museum. Wij hebben 2 uur de tijd om het museum te gaan bekijken, de tour is een halve dag tour.
Alles wat wij zien is prachtig, prachtig. Het gebouw is zo mooi en zo bijzonder gebouwd.
Het gebouw is gemaakt door Ieoh Ming Pei (van de piramide in het Parijse Louvre). Om de kunstcollectie onder te brengen werd een berg afgegraven (omdat het in een natuurpark ligt mocht er slechts een klein gebouw zichtbaar zijn). Met 100.000 vrachtwagens werd de grond afgevoerd. Het museum werd gebouwd en de grond werd er weer bovenop gedaan. 80% van het gebouw is ondergronds.
Vanaf de ingang, met de kaartverkoop, loopt een weg naar het museum. De weg met schitterende bomen die in bloei staan, gaat door een tunnel. Deze tunnel is al prachtig. geheel van roestvrij staal en heel strak.
Aan de andere kant een strakke brug over een ravijn en dan de ingang van het museum.
En dan komen wij uit in het museum. Alles is daar met driehoeken opgebouwd, wat een geweldig effect geeft. Ook qua lichtwerking.
Wij besluiten eerst de speciale tentoonstelling van Barnett Newman te bezoeken. Er is de tentoonstelling van The stations of the Cross: Lema Sabachtani (de kruisweg). Hij heeft hier 8 jaar overgedaan.
Hij was er vanaf het begin van overtuigd dat de doeken bij elkaar hoorden en gaandeweg (na de vierde statie) kwam hij er achter dat het de statieweg was. Op één of andere manier heel bijzonder en indrukwekkend.
Lema Sabachthani — why? Why did you forsake me? Why forsake me? To what purpose? Why?
This is the Passion. This outcry of Jesus. Not the terrible walk up the Via Dolorosa, but the question that has no answer. This overwhelming question that does not complain, makes today's talk of alienation, as if alienation were a modern invention, an embarrassment. This question that has no answer has been with us so long — since Jesus — since Abraham — since Adam — the original question. Lema? To what purpose — is the unanswerable question of human suffering. Can the Passion be expressed by a series of anecdotes, by fourteen sentimental illustrations? Do not the Stations tell of one event? The first pilgrims walked the Via Dolorosa to identify themselves with the original moment, not to reduce it to a pious legend; nor even to worship the story of one man and his agony, but to stand witness to the story of each man's agony; the agony that is single, constant, unrelenting, willed — world without end. "The ones who are born are to die Against thy will art thou formed Against thy will art thou born Against thy will dost thou live Against thy will die." Jesus surely heard these words from the "Pirke Abot", "The Wisdom of the Fathers". No one gets anybody's permission to be born. No one asks to live. Who can say he has more permission than anybody else? Barnett Newman
Een filmpje met muziek van het requiem van Mozart erbij, geeft je een gevoel van deze ervaring.
Daarna de China en Perzië afdeling en daarna de Japanse afdeling. Het is zo respectvol opgesteld met veel ruimte en prachtige uitlichting van de tentoongestelde objecten. Prachtig, prachtig.
Nog wat foto's van het museum.
En de tunneluitgang met bloeiende bomen.
Om 13:00 uur zijn wij weer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten