Wij zijn vroeg op weg. Om 08:00 staat de bus gereed. Eerst bezoeken wij het heilig eilandje Miyajima met zijn rode drijvende poort en de bijzondere Ituskushima tempel.
Wij gaan naar de haven om de ferry te nemen naar het eilandje. Overtocht duurt 20 minuten.
Op het eiland eerst naar de tempel. Onderweg een fraai doorkijkje naar de markante rode poort.
Wij worden gewaarschuwd voor de herten die hier los rondlopen. Deze dieren hebben belangstelling voor alles wat je los bij je hebt (eten, papiertjes).
Dan komen wij aan bij de rode tempel.
Wij treffen het. Er wordt een huwelijksceremonie gedaan.
Verderop zien wij een prachtige pagode.
Voor de lunch gaan wij door de winkelstraatjes op zoek naar een restaurant. Het is (vreemd genoeg) niet druk in op het eiland. Mooi meegenomen.
En dan weer om 12:10 op de ferry om naar het meest indrukwekkende van vandaag te gaan.
De plek waar de atoombom gevallen is. Op 6 augustus 1945, om 08:15 ontplofte de atoombom boven het centrum voor Industriële Promotie. Alles werd weggevaagd. Er bleef slechts 1 gebouw nog een beetje overeind staan. Dat is de Atomic Dome genoemd. Dit is opgenomen op de Unesco Werelderfgoedlijst.
We wandelen verder naar het Peace Memorial Park en zien de bekende klok.
Iets verderop een kijk op de eeuwige vlam met op de achtergrond het museum.
En het zicht van de andere kant, waarbij je weer de Dome ziet in de verte.
Wij bezoeken het museum en zien de verschrikkelijke verwoesting die de bom veroorzaakte.
Op de website van het museum zie je meer hierover.
De rode bal stelt de atoombom voor die boven de grond tot ontploffing kwam.
Verschrikkelijke foto's van verbrande mensen. En allerlei zaken die totaal vernietigd waren. Door de hitte verdween gewoon alles. ergens staat een stoep met een zwarte vlek. Hier zat iemand die volledig weggesmolten is. De plek is wat er nog van over is. Om stil van te worden.
En dan het verhaal van het driewielertje.
Het gebeurde op 1.500 meter van het bominslag centrum. Shinichi Tetsutani (3 jaar en 11 maanden oud) reed op zijn driewielertje voor zijn huis en werd blootgesteld aan de straling en de hitte. Hij stierf dezelfde dag. Zijn vader vond dat een 3-jarige niet alleen in een graf moest liggen en begroef zijn driewielertje met hem in de tuin. In de zomer van 1985, 40 jaar later, werd zijn lijkje opgegraven en in een officieel graf begraven. Het driewielertje werd gedoneerd aan het museum.
Allemaal heel indrukwekkend. Wij kopen in het museum een boek over deze verschrikkelijke gebeurtenis.
Als ik de gids vraag of ze niet boos is op de Amerikanen, antwoordt ze dat haar moeder altijd vertelde dat ze niet boos was op de Amerikanen, maar op de oorlog.
Weer naar het station om weer met de Shinkansen naar Kyoto te gaan, voor onze laatste halteplaats.
Wij gaan naar ons hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten